Een tijdje geleden berichtten wij u over het feit dat er vanaf 30 december 2019 sprake zal zijn van twee volledig geharmoniseerde Cao’s voor Uitzendkrachten. Echter, op een paar onderdelen zijn de Cao’s voor Uitzendkrachten reeds per 1 en 2 september 2019 aangepast.
De not-for-profit sector (hierna: ‘Public sector’) is traditioneel een sector waarin organisaties dik-wijls gebruik maken van externe arbeid om op die manier te voorzien in de behoefte aan flexibili-teit. Daarnaast wordt deze externe arbeid vaak ingeschakeld om (tijdelijk) extra arbeidskrachten in te kunnen zetten om projecten te kunnen afronden. De overheid is een van de grootste inhuur-ders van bijvoorbeeld ICT-arbeidskrachten, alsmede worden de facilitaire dienstverlening en de schoonmaakactiviteiten vaak uitbesteed.
De ABU heeft bekendgemaakt dat er vanaf 30 december 2019 sprake zal zijn van twee volledig geharmoniseerde Cao’s voor Uitzendkrachten. Dit betekent dat voor alle uitzendkrachten in Nederland hetzelfde regime zal gaan gelden. Hierbij is het de bedoeling dat uitzendkrachten een betere rechtspositie krijgen, meer werk- en inkomens zekerheid en begeleiding om duurzaam inzetbaar te blijven.
Door de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de staatssecretaris van Financiën is aangekondigd dat de handhaving van de Wet DBA wordt uitgesteld tot 1 januari 2020. Dit houdt in dat opdrachtgevers en opdrachtnemers tot 1 januari 2020 geen boetes of naheffingen krijgen als achteraf blijkt dat er sprake is van een dienstbetrekking.
Een werknemer kan in aanmerking komen voor de 30%-regeling indien de werknemer buiten Nederland is aangeworven of vanuit een ander land naar Nederland is uitgezonden om in Nederland te werken. Als een werknemer in Nederland komt werken, kan dit extra kosten met zich meebrengen. Deze kosten worden extraterritoriale kosten genoemd. Een werkgever mag deze kosten op declaratiebasis belastingvrij vergoeden. Een andere mogelijkheid is om met toepassing van de 30%-regeling een vaste belastingvrije vergoeding te geven ter grootte van 30% van het loon (zonder onderbouwing).
Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden heeft het vonnis van de kantonrechter van 15 juni 2016 met haar arrest van 7 augustus 2018 bekrachtigd. De kantonrechter heeft geoordeeld dat het overzetten van een werknemer naar een payrollbedrijf met als doel de gevolgen van de ketenregeling te omzeilen, leidt tot een niet toegestane constructie van payrolling. De ketenregeling kan niet worden omzeild via een dergelijke payrollconstructie met als gevolg dat een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd is ontstaan met de oude werkgever.
